Erfgoed van de kerk

Wandkleden van de Schepping
Wie onze kerkzaal binnenstapt, ziet meteen de indrukwekkende wandkleden die de muren sieren. Ze vertellen niet zomaar een verhaal; ze brengen het scheppingsverhaal uit Genesis 1 tot leven en vormen een tastbare herinnering aan wat onze gemeenschap samen wist te creëren.

Het idee voor de wandkleden ontstond eind jaren tachtig, in de geest van het Conciliair proces – een internationale beweging, uitgaande van de Wereldraad van Kerken, waarin geloofsgemeenschappen wereldwijd werden opgeroepen om actief te werken aan gerechtigheid, vrede en heelheid van de schepping. In onze gemeente werd dit thema omarmd en zo ontstond het idee om de ‘saaie muren’ te bekleden met kunstwerken die de zeven dagen van de schepping verbeelden. 

Elk wandkleed representeert een scheppingsdag: van de scheiding tussen licht en duisternis tot aan de rustdag. Links in de kerkzaal zie je onder andere de woeste aarde en het licht, het hemelgewelf, de zeeën en planten, en de zon en maan. Rechts volgen de vissen, vogels, dieren en uiteindelijk de mens. Het zevende kleed markeert de rustdag – een ruimte voor stilte, bezinning, en het Woord van God.

Aanjager van dit bijzondere project was een viertal vrouwen uit onze gemeente, waaronder een textielvakdocente.  Zij gaf de creatieve ideeën vorm, deed de inkopen en coördineerde het ambachtelijke proces. Stoffen werden verzameld, figuren uitgeknipt, geborduurd en genaaid. Iedereen die mee wilde helpen, droeg bij. En toen de wandkleden eenmaal af waren, kwamen anderen in actie om ze stevig en trots aan de muren te bevestigen.

Vandaag de dag zijn de wandkleden méér dan decoratie. Ze zijn een stil pleidooi voor zorg en aandacht – voor elkaar, voor de aarde, en voor het heilige in het alledaagse. Ze herinneren ons eraan dat schepping niet alleen iets van het begin is, maar een opdracht die voortduurt.


                        

De preekstoel als monument van toewijding

In het liturgisch centrum van onze kerk staat een stuk vakmanschap dat al generaties lang bewondering oproept: de preekstoel. Niet alleen vanwege zijn imposante verschijning, maar vooral door het verfijnde houtsnijwerk, vervaardigd door gemeente­lid en schrijnwerker Frits Land.  

Tijdens de realisatie van het kerkgebouw rond 1967 droegen vele gemeenteleden een steentje bij. Op allerlei manieren werd er geld ingezameld voor het bouwfonds . De heer Land droeg bij met zijn vakmanschap.

Als schrijnwerker was hij gespecialiseerd in het maken van decoratieve houten figuren, zoals je die nog ziet in kastelen of musea. In zijn vrije uren – vaak tot laat in de avond – werkte hij aan het houtsnijwerk voor de preekstoel, waarbij elke spaander werd losgeslagen met beitel en knots. Het ontwerp baseerde hij op Johannes 15:5: “Ik ben de Wijnstok en jullie zijn de ranken…” En dus kwamen er ranken en druiven in de hoeken, zorgvuldig gepast en uitgetekend op de houten wanden van zijn werkplaats.

Oorspronkelijk was het plan om boven het snijwerk de verwijzing naar de Bijbeltekst te plaatsen, maar hierover werd lang getwijfeld. Jarenlang hing de tekst in de werkplaats, wachtend op besluit. Pas veel later werd hem gevraagd om een tweede element toe te voegen: een mand met brood en vis, geïnspireerd op Lukas 9:10-17. Deze kwam in het midden van de preekstoel, maar had geen directe verbinding met het oorspronkelijke thema van de ranken, waardoor dat eerste verhaal wat naar de achtergrond verdween.

Ook het uiterlijk van de preekstoel veranderde in de loop der tijd. Waar het eerst een verhoogd spreekgestoelte was – compleet met klankbord, trapje en deuren – maakt het nu onderdeel uit van een moderner liturgisch podium.

De preekstoel staat er;  als stille getuige van wat mensen met elkaar kunnen bereiken. Elke krul en curve in het hout herinnert aan liefde voor het ambacht en aan een periode waarin bouwen aan de kerk méér betekende dan stenen stapelen. Het betekende bouwen aan gemeenschap, toewijding, geloof. 
 

Geloof, Hoop en Liefde in Mozaïek: Een symbool van verbondenheid

In de hal van ons kerkgebouw hangt een bijzonder kunstwerk dat inmiddels al dertien jaar getuigt van de kracht van saamhorigheid: het mozaïek Geloof, Hoop en Liefde. De ornamenten met het kruis, het anker en het hart – respectievelijk symbolen van geloof, hoop en liefde – zijn niet alleen een visuele verwijzing naar onze christelijke waarden, maar ook het resultaat van een prachtig gezamenlijk project dat in 2012 zijn oorsprong vond.

Het idee voor het mozaïek ontstond binnen de kindernevendienst, toen het landelijke thema van de startzondag “Geloof, hoop en liefde” was. Vanuit de wens om dit thema een tastbare plek in de kerk te geven, ontstond het plan voor een kunstwerk.

Wat begon als een initiatief voor kinderen, groeide al snel uit tot een project dat de hele gemeente omarmde. Tijdens de startzondag van 4 september 2012 plakten de kinderen als eersten hun steentjes. Daarna gingen de ornamenten letterlijk op reis door de gemeente: kerkenraadsleden werkten eraan tijdens vergaderingen, werkgroepen en commissies droegen hun steentje bij, en zelfs tijdens de koffie na de erediensten werd er verder geplakt.

Dit collectieve proces gaf het mozaïek niet alleen kleur, maar ook ziel. Elk steentje staat symbool voor een bijdrage, een moment van betrokkenheid, een stukje verbondenheid.

Wat ooit begon met bekertjes tegeltjes en een goed idee, is uitgegroeid tot een mooi  eindresultaat dat een mooie plek  in het kerkgebouw heeft gekregen – een herinnering aan wat we als gemeenschap kunnen bereiken als we onze handen en harten verenigen.